Over mij

Welkom op mijn blog! Leuk dat je er een kijkje komt nemen! Ik ben Caro, vrouw 41 jaar, jong van geest en mateloos geïnteresseerd in het leven! Groet caro

zondag 14 april 2013

Zomaar ineens...

Gisteren was ik met een oude vriendin Amsterdam in.
Wij spraken op het CS af want zij woont aan de andere kant van Amsterdam.

Wij liepen heerlijk in het zonnetje door de straten. Langs het Rijksmuseum (waar een gigantische wachtrij stond) naar de Van Baarlenstraat (waar Justin B.ieber aan zou komen) dus wij gauw wegwezen:-)

Na wat kilometers in onze benen terug naar het Vondelpark waar het gezellig druk was en veel te zien was. Wij hebben lekker een uurtje op een muurtje gezeten in het april zonnetje. Tweemaal lastig gevallen door dronken en wietrokende toeristen maar dat liet onze pret niet drukken.

Later op een terrasje in de Jordaan zat ik lekker aan een verse Jus d" Orange toen er een hele vuile zwerver mij vast pakte en vroeg of ik wat geld voor hem had. Nee! Zei ik resoluut en hij ging verderop zijn geluk beproeven.

S'avonds aten wij in een sfeervol eetcafé ons avondmaaltijd en daarna op weg naar het CS om ieder weer naar huis te keren.

Haar trein ging een kwartier eerder en ik voelde mij steeds beroerder worden. Ik kreeg een behoorlijke zweetaanval, mijn oren gingen raar suizen en ik werd zo duizelig dat ik dacht dat ik flauw zou vallen.

Hup jezelf bij elkaar grijpen bleef ik denken. Overal om mij heen zag ik etende mensen en ik werd misselijker en duizeliger. Ik probeerde mijn polsen te koelen aan de stang van de trap. Op een gegeven moment dacht ik: ik loop naar de controleurs die bij de trein stonden de wachten of zij mij kunnen helpen....maar tegelijk kwam de trein en ik dacht, gauw er in en zie dat je thuis komt!

Ik kroop meteen op het toilet en koelde mijn polsen onder de koude kraan. Ik sms-de mijn man of hij mij op kon halen van het station over 40 minuten. Hoe ik precies die veertig minuten ben door gekomen weet ik niet maar ik was zo blij dat ik manlief en hond zag staan op het perron.
Ik huilde van beroerdheid en opluchting. Thuis op de bank gekropen met sokken en schoenen uit en even later naar bed met een emmertje.

Om drie uur kwam alles er uit....ik probeerde te slapen maar ik dommelde maar wat. Met moeite tik ik dit stukje omdat ik er zo van geschrokken was dat je je zo in een paar minuten zo beroerd kan voelen.

Nu ben ik nog steeds misselijk en kramp in mijn maag....ga weer op de bank onder een dekentje!


3 opmerkingen:

  1. Och wat een pech! Misschien iets verkeerds gegeten, dan herstel je vast snel. Had je vriendin ook diezelfde verschijnselen?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Beterschap hoor! Toch iets verkeerds gegeten misschien?

    BeantwoordenVerwijderen