Na tijden te hebben gesolliciteerd (waar ik echt niet vrolijk van werd) en afwijzing na afwijzing kreeg want ik was met veertig jaar natuurlijk te oud, ik wilde alleen part time, was lastig bemiddelbaar..tja...het was niet zo best met mij mocht ik mijn arbeidsomgeving geloven. Het gekke is dat het wel een negatieve invloed heeft op je zelfbeeld. Natuurlijk, dat is niet nodig en dat moet je niet doen, ik ken de holle frasen zelf wel. Maar achter af gezien beïnvloed het wel! Langzamerhand gleed ik ongemerkt meer het diepe in.
Maar ik voel mij vandaag de dag beter! Veel beter! Ik werk als vrijwilliger, ben overblijfmoeder, zorg voor mijn man en gezin, doe de administratie en het huishouden (op mijn manier dan welliswaar) en geniet van het niet afhankelijk zijn van een baas. Ik hoef mij niet in all bochten te wringen en net overal te kort te schieten. Heerlijk!
Ik geniet van het wandelen met de hond, de boodschappen, de kinderen die thuiskomen na een schooldag, de was die lekker fris ruikt.
En daarom vond ik het tijd voor een nieuwe voorstelling in mijn profiel:
Voor wie het oude nog wil weten:
Ik ben Caro, net veertig,
altijd gewerkt maar sinds 2 jaar geen baan meer. Overload aan sollicitaties de
deur uit gedaan en ....ik ben te oud...Wij gaan daarom vanaf nu noodgedwongen
maar daarom niet minder enthousiast leven van 1 salaris! Ik heb een gezellig
druk gezin met een man met ADD en een dochter met ADHD, een stoere kleuterzoon,
een eigen huisje en een kat (met drie poten) en sinds kort een Friese stabij.
En het nieuwe:
Mijn naam is Caro. Ik ben moeder van een stoere zoon en een
knappe dochter. Getrouwd met manlief en eigenaar van een fijn huisje met twee
beestjes en een appelboom.
Ik ben dol op aanbiedingen en consuminderen. Een kunst en cultuur idealist, hou van haken, schrijven, koken en yoga. Ben sociaal ingesteld met
een sterke gewetensfunctie en een groot rechtsvaardigheidsgevoel. Altijd in voor een goede discussie en een luisterend oor.
Heel toevallig dacht ik van de week al Caro zal binnenkort haar voorstellen wel gaan aanpassen, vraag me niet waarom maar dat dacht ik gewoon. En nu heb je het gedaan, toevaaaaaaaallig, haha :-)
BeantwoordenVerwijderenMaar even serieus, ik begrijp je verhaal volkomen. Ik heb er weliswaar zelf voor gekozen om te stoppen met werken om voor mijn gezin te gaan zorgen maar evengoed kunnen buitenstaanders je het gevoel geven dat je er dan dus niet meer toe doet. Bah bah en nog eens bah, wij thuisblijvende gezinsverzorgers zijn gewoon super belangrijk!! En we hebben het druk met van alles en nog wat, soms denk ik zelfs wel eens wanneer is het nu eens even tijd voor mezelf?
Fijne dag vandaag! ;)
Toevallig;-))) Zelf stoppen met werken zal door meen of geen wel meer protest oproepen...helaas....maar geniet er van! Ik heb het tegenwoordig trouwens haast nog drukker dan toen ik werkte...want iedereen weet je te vinden.
BeantwoordenVerwijderenBedankt voor je leuke berichtje! Groet Caro
Goed zo. Wat stom he, dat mensen zich verontschuldigen en minder mee voelen tellen als ze geen baan hebben. Terwijl mensen mét baan zich wel goed voelen, ook al is het een half dagje de meest breindodende functie die je je voor kunt stellen. Blijkbaar zit er nog een vreselijk stempel op werkloos zijn. (Alsof je dan niet genoeg nuttigs doet?!)
BeantwoordenVerwijderenIk ben bewust gestopt, bewust huismoeder, bewust zzp-er (al heb ik daar weinig tijd voor en verdien ik er niet veel mee) maar soms bekruipt me dat gevoel van "niet helemaal meetellen" ook. Stom!
BeantwoordenVerwijderenMooi gezegd Mamalien! Heel stom;-) Groet Caro
BeantwoordenVerwijderenGoed gedaan!
BeantwoordenVerwijderen