Mijn dochter is negen. Ze is lief, reuze slim, creatief maar heeft ook flink ADHD.
Mijn lieve meid heeft niet de drukke variant van ADHD maar ze is wel erg impulsief. Impulsief en beïnvloedbaar.
Vlakbij haar school is een buurthuis. En daar is vandaag een Carnavalsmiddag. Gisteren een zware discussie met haar en later met manlief gehad van wat doen we nou. Meisje wil graag maar is nog nooit eerder geweest. Gelukkig gaan er meiden van haar klas waarschijnlijk ook.
Manlief en ik besloten dat wij het toch niet een goed idee vonden. Maar waarom eigenlijk niet dacht ik vandaag.
Ik haal en breng haar dus wat kan er gebeuren? Misschien dat ze het niet leuk vind...maar ze weet ons telefoonnummer dus zij kan mij altijd bellen om haar op te halen. Dus toen ze vanmiddag huilend uit school kwam met het feit dat zo nooooooooooooooooit iets mocht van mij zette mij toch wel aan het denken.
Vannacht toen ik niet meer kon slapen dacht ik ook....toen ik 8 was fietste ik zelf al 10 kilometer naar de muziekschool in een grote stad. Misschien ben ik toch wat voorzichtiger geworden maar waarom?
Dus deze mama moet meer gaan loslaten! En dat kan ook best! Hup moeder, meer vertrouwen in je kind en kijk dan hoe het gaat.....bij het buurthuis zit een groot winkelcentrum waar veel schorriemorrie rondloopt maar als zij zich netjes aan de afspraak houdt dat ze in het buurthuis blijft tot ik haar kom halen....nothing aan de hand, toch?
Nog een uur en drie kwartier...dan ga ik haar ophalen...en wedden dat ze het naar haar zin heeft gehad!?!
Als je eigenlijk niet mocht is het wel extra speciaal als je wel mag, toch? Ik hoop dat ze het naar haar zin had, en dat jij niet te veel hebt zitten nagelbijten ;)
BeantwoordenVerwijderenHihi nagelbijten niet, Valhalla...maar ik kijk wel erg vaak op de klok....
BeantwoordenVerwijderenMoeilijk he, loslaten? ;) Het is mijn moeder ook nog niet gelukt, en ik ben al 27 :P
BeantwoordenVerwijderenMaar het is alleen maar goed als je haar loslaat, want anders zal ze ooit toch gaan vechten en in opstand komen om los te komen... Dus dit is beter :)
Dat van dat loslaten, daar heb ik ook nogal moeite mee. Nou is de mijne pas 6,5 en ik speelde op die leeftijd vaak buiten met de buurtkindertjes maar no way dat ik het prettig vind als hij nu buitenspeelt. Je hoort tegenwoordig de gekste dingen. Ik weet dat je vertrouwen in je kind moet hebben maar ik vertrouw de omgeving niet, de passanten die hier door onze straat lopen. Een keer de verkeerde treffen en hij is weg, brrrrrrrr. Ik hoop niet dat ik je nu bang heb gemaakt :-) ze is al 9, da's toch al een stuk verstandiger dan 6,5 en ze is met vriendinnetjes in het buurthuis dus je zal waarschijnlijk straks een heel blij en voldaan meisje ophalen!
BeantwoordenVerwijderenO, dubbel, dat ken ik. Zeker met een kind met ad(h)d is dat nog lastiger dan bij een "normaal" kind dat minder snel in zeven sloot tegelijk loopt?!
BeantwoordenVerwijderenEn wat jij schrijft over jezelf vroeger, ik denk dat dat anders was? Tegenwoordig zijn ouders wat voorzichtiger. De mijne waren dat ook, maar als ik hoor wat mijn man alleen mocht doen toen hij 10,11 was?! Zou het niet in mijn hoofd halen als ouder...
En, hoe was het?
BeantwoordenVerwijderenThx voor jullie bemoedigende woorden...en wat denk je...ze leeft nog;-) en had het uiteraard reuze naar haar zin!
BeantwoordenVerwijderenDeze beproeving hebben we beiden doorstaan:-))))
Zo fijn dat ze toch mocht gaan!
BeantwoordenVerwijderenWat zal ze blij geweest zijn!
Ik heb al kinderen van 22,20 en 18 jaar en heb dus al veel moeten loslaten...
moet het trouwens nog alle dagen ;)
Niet makkelijk maar het geeft vertrouwen als je hen laat voelen dat ze het kunnen...
liefs
Goed van je!! En fijn voor haar!
BeantwoordenVerwijderenMaar moeilijk toch he, dat loslaten. Ik weet er alles van ;-)
Moeilijk hè? maar super dat je haar toch liet gaan, hoop dat ze het naar d'r zin heeft gehad,
BeantwoordenVerwijderengroet
Heel herkenbaar! Goed van je dat je je angst en zorg opzij hebt gezet, en je dochter de ruimte kon geven!
BeantwoordenVerwijderen