Gisteren een brief van het UWV gekregen dat mijn ww uitkering gestopt is. Dat wist ik al want 22 november zou deze stoppen....maar toch is het een raar gevoel!
Ik heb tot twee jaar terug altijd gewerkt en nu kan ik al twee jaar niets passends vinden.
Passends? Ja passends! Want tien jaar geleden ben ik deels afgekeurd (zonder uitkering) omdat ik aan discopathie lijdt.
Discopathie is kort gezegd een aandoening waarbij het weefsel van de tussen wervelschijven spontaan oplost.
Ik heb dus altijd pijn. Vooral in mijn onderrug. Maar ik klaag niet, dat heeft geen zin. Maar niemand ziet hoe ik s'avonds de trap op klim op handen en voeten en dat ik halve nachten wakker lig van de pijn.
Mijn kinderen konden al snel trap lopen en omdat ik ze niet meer kon tillen toen ze baby waren. Maar goed, dit terzijde.
Er was dus geen passend werk voor mij te vinden....oorspronkelijk kom ik uit de zorg en dit is ook waar mijn hart ligt maar het uitvoerende werk mocht en kon ik ook daadwerkelijk niet meer doen. Buiten het verlies van een deel van mijn gezondheid verloor ik ook een fijne baan. Tien jaar geleden waren er nog allerlei omscholings mogelijkheden en na een jaar studeren voor management assistente kwam ik via via aan het werk op een kantoor. Mede door dat ik een medische indicatie had en dit voor mijn toemalige werkgever allerlei voordelen bood.
Maar nu tot de kern! Sinds ik thuis ben heb ik het nog nooit zo druk gehad! Ik draai de schoolbibliotheek, help af en toe de ouderraad, was vorig jaar klassenouder help altijd op school met halen en brengen van de kinderen naar uitjes, help knutselen en de schoolversieren. Ben invaller als overblijfmoeder en vang af en toe kinderen uit de buurt op. Ondertussen regel ik alle financieen thuis en draai het huishouden.
Maar nou zei iemand laatst tegen mij: hoe kan jij het nou druk hebben? Jij hebt toch geen werk!!! Ik kon er niets aan doen maar die opmerking kwam hard aan! Ik heb maar een sterke bak koffie gezet en het maar weg gerationaliseerd....maar ze weten mij wel te vinden! Te vinden om overal maar te helpen en te vinden om mij maar eens onder uit te halen met zo een opmerking!
Ik "klaag"nooit lieve blogleden maar ik moet het even kwijt!
Fijn weekend allemaal!
Heel herkenbaar. Ook ik werk niet (met redenen bewust voor gekozen) en ik heb nog nooit zo weinig tijd gehad voor mezelf. Het huishouden komt volledig op mij neer dit vind ik ook niet erg want mijn man werkt fulltime. Op school weten ze je inderdaad te vinden. Leesmoeder, luizenmoeder, mee-help moeder, uitstapjes mee gaan moeder en vier dagen in de week overblijfmoeder (continurooster op school, alle kinderen blijven over) en er zijn geen andere moeders voor te vinden want iedereen werkt en op hun vrije dag moeten ze dingen voor hun zelf doen.
BeantwoordenVerwijderenToch hoor je regelmatig lekker dat je niet werkt dan heb je zoveel tijd voor jezelf of je kunt best even helpen op school je hoeft anders toch niets te doen.
Ik reageer hier meestal niet meer op, soms zeg ik wel eens moet je ook eens proberen stop met werken, kom rond met één salaris en doe dan net zo weinig als je denkt dat ik doe. Eens kijken welk leven je leuker vind.
De meeste zeggen dan snel dat dat niet de bedoeling is.
Dus ik begrijp helemaal wat je bedoelt en je mag best af en toe klagen hoor.
Vreselijk, zulke nare opmerkingen, hier een soortgelijke kwaal en 'k weet aan welke pijnen je dan 'bloot' staat maar dat er dan mensen zijn die denken je ook nog eens geestelijk te mogen bezeren is verschrikkelijk,
BeantwoordenVerwijderensterkte
Hey Caro,
BeantwoordenVerwijderenIk herken me wel een beetje in je bericht, schreef er een paar uur geleden ook een over het uwv.
Groetjes
Tamara
Vreselijk hoe kortzichtig sommigen mensen kunnen zijn. Zeker omdat ze de reden niet weten, waarom je thuis zit.
BeantwoordenVerwijderenDat terzijde wil ik even zeggen dat ik het enorm knap, sterk en moedig van jou vindt dat je zoveel bezigheden hebt, ondanks jouw pijn.
Dat mag ook wel eens gezegd worden, denk ik zo.
Liefs,
Mama Krieltje
http://krieltje82.blogspot.nl/
Ow wat irritant dat soort opmerkingen. Ik ben ook thuis (niet ziek maar bewust) maar hoor dat gelukkig niet vaak. Zou er giftig van worden. Ik zeg altijd: werken is minder vermoeiend, :-) En inderdaad, zoals Mama Krieltje zegt, petje af voor wat je allemaal doet met je zere lijf!
BeantwoordenVerwijderenNou, als thuismama ben je zeker wel druk! Ik spreek uit ervaring! Sterkte met de pijn!
BeantwoordenVerwijderenDank jullie allemaal voor jullie lieve berichtjes!
BeantwoordenVerwijderendat doet mij goed!
Groet Caro
Ai, dat is lelijk gezegd! Ik vraag me tegenwoordig af hoe mensen moe kunnen worden als ze hele dagen met hun kont op een comfy kantoorstoel zitten. Diegene denkt waarschijnlijk dat je blijkbaar alleen met een betaalde baan nuttig en zinnig bezig kan zijn. Best zielig toch? ;) Sterkte met je pijn!
BeantwoordenVerwijderenlekker laten praten , want dank zij mensen zoals jij kan er op school nog extra activiteiten georganiseerd worden en zouden kinderen anders ook niet meer kunnen overblijven, die mensen werken om er zelf beter van te worden en als jij er niet zou zijn die geheel belangeloos deze taken vervult zouden ze hun werkzaamheden anders in moeten delen of helemaal niet meer kunnen doen omdat ze dan zelf thuis zouden moeten zijn om hun kinderen tussen de middag op te vangen. als jij vrijwilliger op de school van mijn kinderen zou zijn, zou ik zeggen dank je wel voor je inzet zeer zeker omdat je ook nog eens met lichamelijke klachten tobt.
BeantwoordenVerwijderenDat doet pijn inderdaad! Helaas wordt alleen betaalde arbeid als werk beschouwd, maar wat jij doet is ook onmisbaar werk!
BeantwoordenVerwijderen