Natuur naast de stad

Ik woon in een stad. Een redelijk grote stad. Een hele leuke fijne gezellige stad. In mijn studententijd woonde ik in het centrum van deze stad. Boven een kroeg nog wel, dus veel reuring en dat is als studente niet erg. Ik vond het zelfs super! Heerlijk de deur uit stappen en de drukte in. Langs kroegen, over de grachtjes en door de gezellige winkelstraatjes.

Maar nu ben ik veertig en heb kinderen die graag veilig buiten spelen. Dus 11 jaar geleden zijn manlief en ik naar de rand van de stad verhuist. En tot op de dag van vandaag wonen wij hier rond uit heerlijk!
De kinderen spelen veel en veilig buiten op de stoep en de vele speelpleintjes. De auto kan voor het huis geparkeerd worden en vlakbij zit een winkelcentrum en het station.

Achter ons huis loopt een soort bospad. Een bospad die dan weer wel helaas aan een semi snelweg ligt. Sinds wij een hond hebben heb ik gemerkt dat er heel veel achter ons huis gebeurt. Heel veel mensen kletsen hier gezellig als zij hun hond uitlaten. Ik ken nu veel meer mensen uit mijn wijk. Veel wordt mij gevraagd of ik hier pas woon...nee, al ruim 11 jaar maar heb sinds kort een hond.

Als ik even doorloop dan kom ik bij het spoor. De spoorrails loop rechtdoor langs een heel leuk wandel gebied met knotwilgen, een meertje een slootje en veel riet.
Dus binnen 5 minuten sta ik in een prachtig stukje natuur. Vandaag liep ik hier met de kinderen en de hond. En ik zag zoiets schattigs! Een moeder fuut met een visje in haar bek die ze bracht naar haar fuute kindje!
En dan prijs ik mijzelf zo gelukkig! Twee gezonde lieve kinderen, een fijne man, een supergave hond en de natuur om mij heen!